دعوامان تمام شد و من رفتم دستشویی جهتِ فکر کردن... من به دستشویی خیلی مدیونم... همه‌ی پیشرفت و کلاً همه‌چیزم را از دستشویی دارم...

ریموتِ کنترلِ این دنیا را یا یکی لِه کرده است | یا یکی کنار تلویزیون گذاشته است | و یا یکی اشتباهی با خودش به آشپزخانه برده است.

آن‌روزها عیدی نمی‌‌گرفتیم و قهر می‌‌کردیم و غذا نمی‌‌خوردیم | آن‌روزها اعتصاب غذا نمی‌‌دانستم یعنی چه؟

هیچ‌وقت از هیچ‌کس بیشتر از حد و شعور و توانش توقع نداشته باشید | چون ممکن است هم خودش را نابود کند و هم شما را.

هیچ غم و شادی‌ای کامل نیست | داخلِ هر کدام‌شان پر از جاهای خالی‌ست که نه با غم پُر شده‌است و نه با شادی | خودمان باید آن‌را پر کنیم | ترجیحاً باید با شادی آن را پُر کنیم | حتی اگر پاسخِ غلطی باشد.

مادربزرگ هر سال عاشورا نذری می‌‌داد و همیشه در حیاط بساطِ قیمه و قرمه‌سبزی پزی به پا بود. افرادِ متعددی توأم از بی‌دین و با دین همه با کمکِ یکدیگر تلاش می‌‌کردند و همکاری می‌‌کردند تا نذرِ مادربزرگ ادا شود.