داستان در سال‌های بین ۱۳۱۰ و ۱۳۲۰ شمسی رخ می‌دهد. یعنی‌‌ همان سال‌های قدرت رضاخانی و کشف حجاب. حاج فتاح از کسبه خوش نام تهران در خانی آباد ساکن است. در گذشته تاجر شکر بوده و شکر از باکو به کربلا می‌برده ولی چند سالی هست که صاحب کوره پزخانه آجر شده و رئیس صنف کوره پزان تهران نیز هست. پسرش که برای واردات شکر به باکو رفته است در راه برگشت کشته می‌شود و نگهداری از دو فرزند او (علی و مریم) بر عهده حاج فتاح قرار می‌گیرد.

قهرمان اصلی داستان همین علی فتاح است که در فصل‌های دوازده گانه کتاب جایی خودش داستان را روایت می‌کند و در بخش‌هایی هم از زبان رضا امیرخانی پی گیر ماجرا هستیم. در خانه حاج فتاح نوکر خانه زادی به نام اسکندر زندگی می‌کرده که بعد‌ها از خانهٔ حاج فتاح به منطقه ا که به گود معروف بوده منتقل می‌شود. فرزندان اسکندر، کریم و مهتاب از دوستان علی فتاح هستند که رفاقت علی با کریم از نظر مادرش (عروس حاج فتاح) درست نیست...