سلسله رویداد‌ها و اتفاقات پیوسته‌ای که با اتکا به موقعیتی خاص باعث می‌شود یک گره کوچک مدام پیچیده‌تر شود، از شیوه‌های روایتی جذاب و پرکشش در ادبیات نمایشی است. این شکل از داستان‌گویی یکی از بهترین روش‌های ایجاد کمدی است. الگوهای این نوع داستان‌گویی هم الگوهای مشخصی است؛ شخصیت‌ها معمولا در این الگو اشتباهی کوچک می‌کنند و مدام با راه‌حل‌های غلط برای جبران آن اشتباه کوچک، مشکل را بزرگ و بزرگ‌تر می‌کنند. آنان گاهی برای مقصودی دروغ می‌گویند و همین دروغ کوچک مدام باعث دروغ‌های بیشتر می‌شود و داستان را بغرنج می‌کند. یا گاهی در یکی از نمایشی‌ترین زیرمجموعه‌های این شیوه، شخصی برای رسیدن به مقصودی خاص تظاهر می‌کند کسی است که خودش نیست.