تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است! | تو را با برگ این چمن پیوندِ پنهان است. | تو را این ابرِ ظلمت گسترِ بی رحم بی‌باران، | تو را این خشک‌سالی‌های پی در پی | تو را از نیمه ره برگشتن یاران، | تو را تزویر غمخواران، | زپا افگند!