عشق تو شکنجه‌ام می‌کند | چون بر درگاه جلوه می‌کنی | می‌بینم آسمانی که از آن من است | چیزی نیست | جز سیاهی شبانگاهی | که برفپوش امیدی بیمار سپیدش می‌نمایاند | و پیروزی من | شهامت عشق توست | که دیریست به شکنجه‌ام می‌کشاند...