"مهپاره"، شانزدهمين بخش از نسخه‌ي کهن متن مفصل سانسکريتي است به نام «جوهر اقيانوس زمان». در يکي از افسانه‌هاي قديمي هندو آمده‌است که خدايان و اهريمنان با هم نشستند و بر آن شدند تا جوهر حيات جاويدان را به‌دست آورند. بدين منظور، به متلاطم ساختن اقيانوس شير پرداختند. سپس ادويه از گياهاني بر آن پاشيدند و با اهرم کوه "ماندارا" آن را به‌هم زدند تا آن‌که جوهر زندگي با چيزهاي ديگر به‌دست آوردند. يکي از آن‌ها "ماه" بود که آن را خداي گياهان مي‌نامند.