راوی که اکنون در فرانسه است، به دنبال بازسازی شخصیت و احساسات جریحه‌دار و لطمه خورده­‌ا‌ش است. آدمی است بسیار درون­گرا که سعی دارد با مرور گذشته رفتارهای گذشته­‌ی خود را، آسیب شناسی کند. او فرزندی نوجوانی داشت که در فرانسه مدفون است و اوست که محور همه­‌ی حسرت‌­ها و آرزوهای بر باد رفته­‌ی اوست. راوی به شرح سمبولیک مراحل اضمحلال و پارگی انسجام شخصیت خود می‌­پردازد که از زمان نخستین بمباران­‌های عراق آغاز می­‌شود. او به توصیف چگونگی جدایی من خودش می‌­پردازد، چیزی که در پی بازگرداندن آن و انطباقش با وجود و روحش است.