در کتاب، ابتدا دیباچه‌ای دربارهٔ وضعیت درام در انگلستان در سدهٔ شانزدهم فراهم می‌آید؛ سپس متن نمایش‌نامهٔ «دکتر فاستوس» درج می‌گردد: این نمایش‌نامه، سرگذشت غمبار انسانی است که روح خود را به شیطان می‌فروشد و به تمام معنویات، پشت‌پا می‌زند. فاستوس که در حکمت، فلسفه و الهیات، یگانهٔ زمان خویش است، دل به فراگیری سحر و جادو می‌سپارد و به بهای بیست و چند سال عمر بیشتر، روح خود را به شیطان می‌فروشد، اما زمانی که مرگ فرامی‌رسد با وجدانی معذب و پشیمان از کردهٔ خویش، فرجام زندگی خود را می‌پذیرد. نمایش‌نامهٔ فاستوس، نشان‌دهندهٔ شهوت بی‌پایان آدمی است به کسب دانش و رموز بی‌پایان و استفادهٔ نامشروع از آن. فاستوس، آینهٔ تمام‌نمای کلیهٔ آدمیانی است که آزمندانه سر در پی کسب دانشی می‌گذارند که به اجبار باید برای به دست آوردن و استفادهٔ ضد انسانی از آن از وجدان و عواطف خود نیز بگذرند و در ‌‌نهایت به مرگی پلید و زشت، جان بسپارند.