دو بخش اول این کتاب شامل اصول نکاتی است که مولف کتاب برای آموختن قواعد زبان فارسی در دبیرستانها تالیف کرده بود و در طی ده سال اخیر در دبیرستانها تدریس میشد. در این تالیف روشی نو اتخاد شده بود که بکلی با آنچه از سالها پیش در آموزشگاههای ایران معمول بود تفاوت داشت. روش تازهای که مولف این کتاب پیش گرفت با شیوه معمول اصولا اختلاف داشت. اینجا کوچکترین واحدی از گفتار که منظور گوینده، یعنی رساندن پیامی به شنونده را بر میآورد. و «جمله» خوانده میشود. مبنای بحث قرار میگیرد. سپس این واحد گفتار به دو قسمت اصلی تقسیم میشود که هر یک شامل اجزاء کوچکتری است. پس از آن به شناخت یکیک اجزاء هر قسمت میرسد و مباحث دقیقتر مانند رابطه فراکردما (یا به اصطلاح سابق جملههای ناقص) با یکدیگر پس از آن میآید. بخش سوم این کتاب بحثی است در نحوه فارسی که نخستین بار با روشی خاص مطرح شده است. این رساله که ابتدا در مجله سخن (شهریور ۱۳۴۳) انتشار یافت و سپس یک بار دیگر در خرداد ۱۳۴۹ منتشر شد در کتاب حاضر با توضیح و تفضیل بیشتری مندرج است. بخش چهارم بحثی است درباره ریشه پسوند مصدر در زبان فارسی و تحول تاریخی آن؛ و این جزء صرفی در غالب زبانهای ایرانی ادوار سه گانه باستان، میانه، جدید مورد مطالعه قرار گرفته است. این تحقیق بار اول در مجله دانشکده ادبیات تهران (شماره ۳ سال اول) انتشار یافت و سپس در مجموعه مقالات نگارنده با عنوان درباره زبان فارسی (سال ۱۳۴۰) درج شد و اکنون به کتاب حاضر پیوسته است. بخش پنجم شامل مقالات گوناگونی است درباره بعضی از نکات خاص دستوری که هر یک به مناسبتی نوشته شده ومولف با استناد به آثار بزرگان ادب فارسی و ذکر مثالها و شواهد متعدد کوشیده است استعمال درست را از نادرست باز نماید. بخش ششم متضمن نکته هائی است که اگر چه در نوشتههای امروزی متداول است فصیح و زیبا نیست.
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر