ستاره هراسان

ستاره | همه ی این سال های نوری تاریک را | در پیچ و تاب گیسوان تو | پریشان تابیده | ستاره | به خاطر قطب چشمان تو | مجذوب جاذبه ی تنهایی ست | مرا | از مدارِ | قرارِ | خود | رها مکن | وگرنه | به زندان زندگی | پرتاب می شوم ...