به ساعتش نگاه کرد. پنج بود. خانم داوری حتماً رفته بود. از چند خیابان فرعی گذشتند و وارد خیابان اصلی شدند. خیابان شلوغ بود.

راننده گفت: رانندگی توی این شهر خراب مصیبتی شده، هی کلاج... هی ترمز... پول تعمیر هم خدا تومان می‌شود

به میدان که رسیدند، نگه داشت: این هم میدان ولیعصر

مرجان یک اسکناس به راننده داد و پیاده شد. با صدای بوق ماشین، برگشت.

راننده صدایش زد: خانوم...پانصد تومانی دادید و رفتید!

پول‌ها را گرفت و توی جیب مانتوش گذاشت.

می‌خواست از خیابان بگذرد که پاسبانی صدایش زد: لطفاً، اینجا بایستید..

زیر لب غرید و کنار چند زن و مرد دیگر، جلو خط عابر پیاده ایستاد. چراغ قرمز شد و جمعیت حرکت کرد. آن طرف خیابان، وارد ساختمان شد.