سيب و درخت و آينه، | آن تو | نان، | آن همه | كه به سهم مساوی، | قسمت می‌كنيم | و هر چه را كه از شايعه و شک | در جيب‌های‌مان مانده | بيرون می‌ريزيم | راه درازی در پيش | و هر چه سبك‌بارتر | به تر|...