شايد توي مه ذبيح باشد. دارد آب مي‌زند به صورتش كه غبار را پاک كند از روي ريش و موهاي پرپشت ساعدهايش. بايد به نعره‌هاي ذبيح فكر كنم وسط معركه. وقتي طبل‌ها توي مغزش مي‌كوبند و خشاخش شمشيرها و قطره‌هاي عرقي كه از بن‌ موهاي سرش مي‌جوشد حتما. بايد فكر كنم به لحظه‌ي به خاک افتادنش، به لحظه‌اي كه نگاه مي‌كند به خوني كه از جاي گلوله‌ها جاري است.