نویسنده در این نمایش نامه با نگاهی طنز و زبانی هجو، بر آن است ساده‌ترین آرزوهای انسان معاصر را به تصویر کشد. این نمایش در یک پرده و با دو کاراک‌تر در زمینه‌ای کاملا ذهنی نوشته شده است. هجو کلامی، گفت‌و‌گو‌ها و شخصیت‌های نام آشنای کلیشه شده، همه درموقعیت‌های تازه، یک کمدی هجایی را که هدفش تمسخر حماقت‌های آدمی است خلق می‌کند.