«خانه‌ی برناردا آلبا» آخرین نمایش‌نامه فدریکو گارسیا لورکا، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس بلندآوازه اسپانیایی است که مضمون آن آشفتگی زندگی خانوادة زنی شصت‌ساله است که شوهرش به‌تازگی فوت کرده و پنج دخترش، از بیست ساله تا سی ونه ساله، هنوز مجرد و خانه‌نشین هستند. «لورکا» با نوشتن این نمایش‌نامه دربارۀ یک خانواده خواسته است نشان دهد که چگونه یک شخص به سبب آرزوهای برنیامده یا امیال سرکوفتۀ خود، به سلطه بر زندگی دیگری، حتی فرزندانش، تمایل پیدا می‌کند. برای «برنادا آلبا» اجازه دادن به دختر بیست ساله‌اش «آدلا» در برخورداری از عشق و کامیابی، این واقعیت را به او القاء می‌کند که زندگی خودِ او، پوچ و بی‌معنی، و با رنج و تلخی تلف شده است. خوانندۀ کتاب یا بینندۀ نمایش احساس می‌کند که در زیر چهرۀ آشکار برناردا که سخت بی‌رحم و هولناک است، چهرۀ دیگری نهفته است از ویرانۀ زندگی زنی که همۀ عمرش را در تنهایی و محروم از عشق و لذّت گذرانده است. از این‌رو، ناخودآگاه، نمی‌تواند تاب بیاورد و بپذیرد که دخترهایش از خوشبختی‌ای که او نداشته است، بهره‌مند شوند.