«شعرهای ساحلی» همه در ساحل دریا نوشته شده‌اند و بیش از همه در ساحلِ خزر، در سفرهای هر ساله‌ی دهه‌ی هفتاد. سال‌های سبکباری و بیو‌زنیِ «دارآباد»، و از آن‌جا از راه «دیزین» یا جاده‌ی چالوس و گاه از راه «هراز» یا «جادۀ رشت»، تا ساحل دریای آبی به‌ویژه از انزلی تا آستارا، که زیباترین قلمرو شعر، همراه با شادمانگی واژه‌هاست