... نه آقا، نمایشنامه است. کار زیاد داره. دیالوگ، مونولوگ؛ جنس آدم‌ها و رابطه. درک موقعیت و طرح صحنه. خط قرمزش جای خود! تم پنهانش‌ رو می‌گم؛ به یه اسکناس هزاری نگاه کن؛ نخ ابریشمش رو می‌بینی؟ تِم باید مثل نخ ابریشم، تو بافت متن، جا خوش کنه. خط قرمز نداره؛ چه بهتر! پیشونی‌نوشت که داره! همون جنبه‌های دوزخی بودنش رو آشکار می‌کنه! اما خب، ماتریالش زیاده. سوژه‌ی بدی نیست. ببینم چی می‌شه. پاگیرش که شدم. باشه خب، دستش می‌گیرم. ‌یک تله هم اونجا کار می‌ذارم. اما اگه جای موش، خودم توش افتادم چی؟... (محمود طیاری)