"...زمان می‌گذره و ما باید بگذریم. نمی‌تونیم تا ابد وایسیم و درجا بزنیم و انتظار داشته باشیم که بقیه هم مثل ما همین قدر صبر و تحمل داشته باشن. همه چی تو یه لحظه شروع می‌شه، عوض می‌شه و تموم می‌شه. یه لحظه‌ای که درست اندازه‌ی یکی از این دونه‌های شنه. یکی از دونه‌هایی که وقتی توی ساعته احساسش نمی‌کنی. ولی وقتی ساعت می‌شکنه می‌بینی همون یه دونه شن چقدر ظریف و حساسه و تو هوا گم می‌شه..." (نگار جاهد)