این کتاب دومین نمایش نامه کاتب یاسین است که در سال ۱۹۵۶ با بهره‌گیری از فنون تئا‌تر روایی (اپیک ـ برشتی) نوشته شده در واقع برگردانی است نمایشی از برخی از داستان‌های شخصیت مردمی و محبوب عامیانه و عموما شفاهی بسیاری از مردمان و اقوامی که در گستره‌ی پهناوری میان مرکز غربی آسیا (هند) تا شمال غربی آفریقا (کشور مغرب) زندگی می‌کنند.