واقعیت رویای من است

واقعیت خواب‌های من است

خون رویای من

برگ‌تر از سبز- سبز‌تر از برگ گیاه

که با دشنه تلکس خبرگزاری‌ها

خنجرکلمات روزنامه

نمی‌ریزد

واقعیت رویای من است

آن‌جاهیچ کس نمی‌داند که سیلی چیست؟ 

و چاقو

شرمنده تیغش نه. 

در خیالبافی ذهن من، ترور نمی‌شود لبخند

کشته نمی‌شود سهراب

درزانوان پیر پیرمرد رفته است لبخند

تکه‌های تن هر که می‌میرد

در اخبار رادیو- برصفحه تلویزیون

آن‌جا

آفریقا (فرقی نمی‌کند: خاورمیانه

 (آسیای دور

درخواب‌های من باز می‌گردد به گهواره و گریه

آن‌ها بزرگ می‌شوند - در خواب‌های من

به مدرسه می‌روند و آب می‌خوانند و انار- درخواب‌های من

ودرخت اناری دوباره می‌روید

از کتابی که مانده روی رف

آن‌ها در خانه‌ای ساده، بچه دار می‌شوند و

روزی

برسپید ساده بستری ساده

کنار مردمی ساده

با تعریف ساده‌ای از مرگ، می‌میرند

اما دریغ

واقعیت، نه خواب‌های من است- نه رویای تو

نه خیالبافی من- نه آرزوی تو

همین طور که گاهی روزنامه می‌خوانی

و‌ گاه شعر مرا