‭”‬نامه‭ ‬به‭ ‬شاعری‭ ‬جوان‭” ‬ ‬در‭ ‬حال‭ ‬سفر‭ ‬و‭ ‬سرگشتگی‭ ‬خودخواسته‭ ‬نوشته‭ ‬شده و ‬در واقع‭ ‬این‭ ‬نامه‌ها‭ ‬را‭ ‬باید‭ ‬گفتگوی‭ ‬ریلکه‌ی‭ ‬شاعر‭ ‬با‭ ‬‮«‬من‮»‬‭ ‬درون‭ ‬دانست‭. ‬ریلکه‭ ‬در‭ ‬این‭ ‬نامه‌ها‭ ‬درونیات‭ ‬خود‭ ‬را‭ ‬برای‭ ‬کسی‭ ‬آشکار‭ ‬می‌کند‭ ‬که‭ ‬او‭ ‬را‭ ‬به‭ ‬کلی‭ ‬نمی‌شناسد‭. ‬او‭ ‬در‭ ‬این‭ ‬نامه‌ها‭ ‬بدون‭ ‬هیچ‭ ‬تعصبی‭ ‬از؛‭ ‬مرگ،‭ ‬عشق،‭ ‬تنهایی‭ ‬و‭ ‬رازهای‭ ‬خلقت‭ ‬نوشته‭ ‬است‭. ‬گویا‭ ‬ساختارمند‭ ‬کردن‭ ‬احساسات‭ ‬درونی،‭ ‬نه‭ ‬تنها‭ ‬نیاز‭ ‬که‭ ‬ذات‭ ‬و‭ ‬خلوت‭ ‬او‭ ‬را‭ ‬به‭ ‬نمایش‭ ‬می‌گذارد‭. ‬به‭ ‬همین‭ ‬خاطر‭ ‬هم‭ ‬شاید‭ ‬طبیعی‭ ‬بنماید‭ ‬که‭ ‬نامه‭ ‬به‭ ‬یک‭ ‬ناشناس،‭ ‬بهترین‭ ‬شکل‭ ‬بیان‭ ‬احساسات‭ ‬شاعری‭ ‬است‭ ‬سرگشته‭ ‬و‭ ‬تنها‭. ‬به‭ ‬این‭ ‬شکل،‭ ‬او‭ ‬ضمن‭ ‬حفظ‭ ‬فاصله‭ ‬خود‭ ‬با‭ ‬مخاطب،‭ ‬می‌تواند‭ ‬اعتمادی‭ ‬متقابل‭ ‬را‭ ‬سامان‭ ‬دهد‭. ‬