«رودخانه در بهار» رودی از شعرهای سپید و کوتاه و اوایل دهه هفتاد شاعری است که با سوز جهانی در روستای آدمی همواره عاشق لحظه‌های نیامده است و زیبا‌ترین و ماندگار‌ترین شعرش را شعرهای نسروده شده‌اش می‌داند. «رودخانه در بهار» در ۱۹۵ صفحه و ۱۲۹ شعر همراه با سالشمار زندگی شیون فومنی، سخنی با خوانندگان ارجمند به قلم «حامد فومنی» و نیز مقدمه‌ای از شاعر با عنوان «حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند» حاوی دیدگاه‌های ادبی شیون فومنی درباره شعر و ادبیات است.