«آمیز قلمدون» یکی از نمایشنامه‌های انتقادی رادی است و داستان آن درباره زندگی زن و مردی است که با آرزوهایی تباه شده، به سن پیری رسیده‌اند. شکوهی یا همان آمیز قلمدون، سراسر عمر خود را وقف ادب و فرهنگ کرده است و بر همین اساس در نهایت سادگی و به دور از زد و بندها، تملق، چاپلوسی و ثناگویی‌های رایج و مرسوم كه هدفی جز كسب منفعت ندارد، روزگار را به پاكی گذرانده و دل در گرو خط خوش و زلال هنر سپرده است. او اکنون دچار فقر و انزوا شده و تمامی آمال و آرزوهایش را در عشق به ادب و هنر و مردانگی و شرافت قربانی كرده است.