در نمایش‌نامه‌ «رمولوس» ـ پادشاه عمیقاً عدل‏پرور ـ به قصد پایان دادن به ظلم و قصاص ظالمان گذشته، تعمداً به بیلیاقتی تظاهر می‌کند، لباس دیوانگان و دلقکان بر تن می‌کند، تا بتواند با ذهنیتی آگاه و بشردوستانه برکننده‌ی ظلم و متولی عدل در جهان باشد، اما غافل از این است که «فرشته‌ی عدلی» که یک عمر در پی یافتن او بود، در پایان به شیطان میرسد.