اگر شما بتوانید در یک ساختار اعلای فوق مُد ناگهان کشیده‌ای به احساس مُره‌ی من بزنید، یا تلنگری حتی به زخم‌های کهنه‌ و عقده‌های دردناک ما بنوازید، یا جلایی به روح چرکین آدمی که سوت‌زنان از زیر این پنجره عبور می‌کند، بدهید، آری، در این حال به حکمت بنیادی صحنه بازگشته، از سطح تاریک اشکال به کشف و خلقِ عدالت و زیبایی فرورفته‌اید و انگ خود را بر دوش آن غول منجمد نقش کرده‌اید.