می‌خواهم پیوسته، تبعیدی آزادی بمانم. خویشتن‌ام در تصرف است، و قناعت نمی‌کند مگر به انتقال یافتن از حالتی به حالتی دگر. فردا، آتش عصیان‌گری برافروخته می‌شود، و هرگز آب را حمل نمی‌کنم. گوش و چشم خود را بر جمالی می‌گشایم که چپ می‌کند بر نوری که می‌ستیزد با ظلمتی که جز امتدادش نیست.