خواندن مزامیر داود به فارسی. خواندن مزامير داود يعنى خواندن شعر، چرا كه اين متون پيش از هر چيز ديگرى شعر هستند. ترجمهی آنان نيز، براى يك اجرای نمايشى، بايد شعرگونه باشد.
يك ترجمهی نزديك به دستور زبان عبرى، با رعايت تأكيدها، آهنگها، زبان شاعرانهی متن، دور از قراردادهاى خشك و تصنعى و ترجمههاى پيشين كه هرگز اهميتى به ضربآهنگها و بازى با نواى گفتارى ندادهاند. هر آنچه قدرت و خشونت اين متن را آشكار مىکند و در ترجمههاى مرسوم كتاب مقدس كه تنها به دنبال معانى مىگردند محو شده است. اين قدرت و اين خشونت را بايد منعكس كرد. نه فقط آنچه متن به ما میگويد بلكه آنچه متن با ما میكند.
اين انگيزهی ترجمهی هانرى مِسكونيك، زبانشناس و شاعر فرانسوى، در ترجمهاش از زبان عبرى به زبان فرانسه بود و همچنين آنچه تلاش شده در ترجمه به زبان فارسى براى يك اجراى نمايشى رعايت شود.
اينجا مهم ضربآهنگ زبان است كه به حركتِ كلام سازمان میدهد و در اجرا موجب لذت و تعجب میشود. گويى ضربآهنگ مزامير داود وارد فرهنگ ما شده است.
اينجا كلمات به هم نزديك هستند و گاهى ميان آنها، براساس دستور زبان عبرى، فاصله گذاشته شده. ترتيب كلمات ضربآهنگى میسازد كه فراتر از معانى با ما سخن میگويد. زبان عبرى زبانى تصويرى است. میگويند زبان عبرى را «نمیشنوند»؛ «میبینند».
هر ادراكى نفسانى است. مزامير داود پيش از هر چيز يك تجربهی معنوى است. خارج از هر نوع مالكيتى. يك تجربهی معنوى كه روح و جسم را از هم جدا نمیسازد و آنان را پيوسته پيش میبرد. مزامير داود سههزار سال قدمت دارند. كهن و نوين، صوت و سكوت در آن آميختهاند. صوتى كه ما را فراتر از معنى هدايت میکند و از اين متن شعر میسازد. صوت در ذهن مخاطب همزمان معنى و تصوير به وجود میآورد. يك شعر وحشى، بدوى، آشفته، بی منطق و بدون قضاوت اخلاقى.
بخشى از مزامير داود تاريك، نامفهوم و اسرارآميز است و به سختى درك مىشود. اما به نظر میآيد همين بخش تاريك و نامفهوم ما را فراتر از معانى به سوی روشنايى هدايت میكند. زبان شعر زبانى نامحدود است.
كودكى با سنگى در فلاخنش بر پهلوانى شكستناپذير پيروز میشود. نيرويى از نوعى ديگر در اين كودك نهفته است. نام اين كودك داود است و در بيتاللحم به دنيا آمده. چوپانى كه پس از پيروزیاش جنگجو میشود و فاتح. فاتح اورشليم و دژى به نام صهيون كه در آن مقيم میشود. جنگجو، پادشاه، شاعر و نوازنده، پيامبر خدا.
داستان داود ده قرن پيش از عيسى رخ میدهد. اسلام، مسيحيت و يهوديت به اين متن اعتقاد دارند.
تينوش نظمجو
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر