دستان‌ات را سایه‌بان نگاه‌ات کرده‌ای | و در برابر حیرت من | سایه‌ی  مرگی | که صدایم می‌زنی به آینده | با آهنگی خوش | می‌ترسم ! | می‌ترسم نگاه‌ات کنم | در چشمان تو | گوری برایم کنده‌اند | تاریک و گود ! | دستان‌ات را به من بده | در این گور برای دو نفر جا هست !