تا برسيم به چهارراهی که مسیر دبيرستان دخترانه را جدا می‌کرد، فقط فرصت چهار پنج نگاه بود؛ برقی کوتاه که بايد به لمحه‌ای همه‌ی اشتياق و مهجوری را از تنی منتقل کند به تنی.  

  دختر‌ جوانی که شانه به شانه‌ام می‌آمد، چطور در گرداب سال‌هایی که در خود می‌پیچند، دست و پا می‌زند

ج می‌داند که جلق خیانت است در حق تک تک دخترهایی که ممکن بود از آنها خوشش بیاید. که بخواهد بگایدشان. که عاشق‌شان شود حتی. اما چه چیز مهم‌تر از لحظه‌ای‌ست که هم‌الان می‌گذرد؟ هیچ.

به عقیده‌ی د، دخترها پروژه‌ای هستند برای تحقیق که می‌شود با بعضی‌هاشان خوابید.

کلاً دختری‌ست با شرایطی که عرضه‌ی مستقل بودن و به هرزگی نیفتادن را دارد. این طور بار آمده. با همه گرم می‌گیرد و صمیمی برخورد می‌کند اما رو نمی‌دهد به کسی. فیلم بازی نمی‌کند در گرم بودنش یا رو ندادنش. کاری که هم‌مدل‌هایش می‌کنند.

معمولاً دخترها دوست دارند چشم‌های مرد هنگام معاشقه باز باشد. که مبادا در ذهن، معاشقه با فرد دیگری را تجسم کند. اما آ عاشق چشم‌های بسته‌ست. ناخودآگاه ترجیح می‌دهد مردِ روی او فکر کند آنجلینا جولی را می‌کند و در اوج است، تا اینکه ببیند آ را می‌کند و آنچنان در اوج نیست.

باید از بیان این چیزها شرم داشت که من بعد از پنج سال ازدواج و داشتن دختر کوچک و شیرینی که هر روز کودکی مرا تکرار می‌کند، هنوز توانایی و شور عاشق شدن دوباره را دارم. عاشق شدن با تمام آن امکان‌ها و جریان‌های وابسته به آن.