اگر نرينگی دختر را نبٌرند که زن نمی‌شود. همانطور که اگر زنانگی مرد را نبُرند مرد نمی‌شود.

ولی گایتری تو در هنگامه‌ی تسعیر و حتی تا همین حالا هم یک کلمه‌ی مجردی که از ساحل رود راوی لاهور آورده‌ام. حتی اگر مکتوب هم نبودی که زهدانی مکتوب داشته باشی، زنانگی تو شکل ملفوظ اسم توست که با خود از ساحل رود راوی برداشته و به رونیز دارالمفتاح آورده‌ام. مگر می‌شود، کلمه‌ای مثل اسم تو که حتی مکتوب هم نبود، از من بار بگیرد.

به رویا یا کابوسی که زمانی نامعلوم دیده‌ام فکر می‌کنم. در آن رویا داشتم عاشق زنی می‌شدم و در آن کابوس آن زن را کشتم و فکر می‌کنم منجی او بودم.

مادر به زن‌های عمارت می‌گفت وقتی باد کلاف توی دل و کمرم می‌پیچد، فکر می‌کنم حتماً خواهم مرد، همین که دست خاله را می‌گیرم، درد آرام می‌گیرد. دست خاله‌ام شفاست. بوی مادرم را می‌دهد. 

آن دو زن بوی خون می‌دهند؛ بوی خون داغ و غلیظ. بوی خون انبوه و سرخ. آنها ایرانی‌اند.

چه چیز پاهای معرکه‌ی زن ایرانی را معرکه‌تر می‌کند جز دامنی قرمز که با حجم سفید ران‌ها یکی شود هنگام راه رفتن؟

هر دو متنفر بودیم از زمان و هر چه داشتنش به یاد زمانمان می‌انداخت. با این همه، راضی بودی از زن بودنت. که اگر مرد بودی، دیوانه‌ات می‌کرد فکر چگونگی رفتار من با تو اگر زن بودی.