ناکجا در تلگرام
توییتر ناکجا را دنبال کنید!
فروشگاه کتاب ناکجا در پاریس

کسی

سال­‌ها که از مرگ کسی بگذرد دیگر هیچ­‌کس گریه نمی­‌کند و طوری از گذشته صحبت می­‌کنند انگار در سفر است، انگار که در شهر ناشناسی است که امکان ارتباط با آن­جا نیست. در واقع اندوه دُمش را می‌گذارد روی کولش و می­‌رود.


  مردم آنقدر گرفتار شده‌اند که فقط می‌خواهند سرگرم باشند. کسی نمی‌خواهد کاری بخواند که یک مقداری او را به فکر وادارد. اما نیاز بشر به داستان شنیدن هیچ‌وقت از بین نمی‌رود (نقل قول از جمال میرصادقی)


  وقتی می‌بینم دیگر کسی انتظار مرا نمی‌کشد، وقتی نیاز کسی را به خودم، نه به همسر بودنم، نه به مادر بودنم، نمی‌بینم، یکهو انگار در برابر چشم‌های گشاد خودم و دیگران گم می‌شوم. درست مثل روزهای کودکی که هر بعداز ظهر، میان کاه‌های زیرشیروانی انبار گم می‌شدم و هیچ کس، هیچ کس، دنبالم نمی‌گشت.


تو روی نیمکتی نشسته‌ای این سر دنیا که تمام آنچه می‌خواهی کسی‌ست که آن سر دنیا روی نیمکتی نشسته است که تمام آنچه می‌خواهد تویی، نیمکت‌های دنیا را بد چیده‌اند...