من با استعداد بودم. بعضی وقت‌ها به دست‌هام نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی شوم. ولی دست‌هام چه‌کار کرده‌اند؟ یک جایم را خارانده‌اند، چک نوشته‌اند، بند کفش بسته‌اند، سیفون کشیده‌اند و غیره. دست‌هایم را حرام کرده‌ام. همین‌طور ذهنم را.

هنوزاهنوز تا امروز | عصرِ پنج‌شنبه | مادرم شکلِ شکیلِ یک ‌انقلابِ مشروطه ا‌ست!

اسمِ دیگر زمین خوردن | تنهایی‌ست | آن‌که زمین می‌خورَد دیوانه نیست | فقط کِرم تنهایی در جایی از جاهایش وُول می‌خورد!

این‌جا تهران وُ آن‌جا تهران وُ همه‌جا تهران | روی جعبه‌ی داروها: | پایتخت همه‌ی قرص‌های جهان تهران!