سر سودایی‌ام بین دو زن سرگردان بود. لمس هر یک همراه بود با دلتنگی برای دیگری. حالا آقای قاضی من در آرامشی هستم که حکم اعدام شما چیزی از آن کم نخواهد کرد.

تمام وجودش مال من می‌شد اگر کلاغی که بالای درخت لانه داشت اینقدر بال‌هایم را نمی‌کشید.

واژه‌ برای این است که ماده‌ای لبریز از سکوت رها کند که از خود واژه بسیار وسیع‌تر است...

نمی‌دانم خدا وقتی قصد کرد بنده‌هایش را برای حمالی خلق کند، به این فکر کرد که هر کدام به چه دردی می‌خورند، یا نه او هم مثل من غروب جمعه‌ای دلش گرفت و حوصله‌اش از خودش سر رفت و گفت: «حالا خلق می‌کنم، بعد خودش یه پخی می‌شه!»