جملات منتخب

خواب می‌بینم. هر که را دوست می‌دارم می‌میرد. پس، با خودم و دنیا لج می‌کنم و همه را بی‌خودی و الکی دوست می‌دارم.

ماریا تبریزپور | اصلا مهم نیست
(خواب، خودم، دنیا، دوست، لج، همه)

من دنبال جهانی شدن نیستم، همین جوری‌اش هم نوشتن این نمایشنامه‌ی لعنتی تمام وقتم رو گرفته!...

هارولد پینتر | خیانت
(تمام، جهان، لعنتی، نمایشنامه، نوشتن، وقت)

او را "نیلوفر" نامیده بود و خود را بوته‌ای پنداشته بود از خار یا گندم . چه بسیار دیده بود "نیلوفر"هایی را که به ساقه‌ای پیچ خورده و آن را "عاشقانه" در آغوش همه‌ی خود گرفته بودند...

محمود دولت آبادی | سلوک (گالینگور جیبی)
(آغوش، بسیار، بوته، خار، ساقه، عاشقانه، نیلوفر، پیچ، گندم)

زن فقط می‌تواند در صورتی دوست یک مرد شود که پیش از آن رفیقش و سپس معشوقش شده باشد.

آنتوان چخوف | دایی وانيا
(دوست، رفیق، زن، مرد، معشوق)

واقعیت حقیقی همیشه غیر واقعی‌ست.

فرانتس کافکا | داستان‌های کوتاه کافکا
(حقیقی، همیشه، واقعی، واقعیت)

هیچ ندانستن یهتر از خیلی چیزها را نصفه و نیمه دانستن است.

فردریش نیچه | چنین گفت زرتشت
(بهتر، خیلی، دانستن، نصف، هیچ، چیز)

من نویسنده‌ای فقید هستم، اما نه به معنای آدمی که چیزی نوشته و حالا مرده، بلکه به معنای آدمی که مرده و حالا دارد می‌نویسد.

ماشادو آسیس | خاطرات پس از مرگ براس کوباس
(آدم، آدم‌کش، فقید، نویسنده)

زندگی یک رویاست... بیداری‌ست که ما را می‌کُشد.

ویرجینیا وولف | ارلاندو
(بیدار، رویا، زندگی، کشتن)

ويرانه حقيقت را آشکار مى‌کند چون چيزى است که بر جا مى‌ماند ؛ ويرانه استمرار تاريخ است.

کارلوس فوئنتس | کنستانسیا (جیبی)
(آشکار، اسنمرار، تاریخ، حقیقت، ویران، چیز)

انسان خوشبخت تنها به این دلیل احساس خوبی دارد که انسان سیه‌بخت بار سنگین و کمرشکنش را در سکوت به دوش می‌کشد. بدون این سکوت، این خوشبختی امکان‌پذیر نیست.

آنتوان چخوف | بانو و سگ ملوسش
(احساس، امکان، انسان، بخت، خوب، خوشبخت، دلیل، دوش، سنگین، سکوت، کمر)

من و بوف کور

نویسنده: عباس پژمان

بگذار تجربه کنم که طرح پیکرت را فرو بریزم و با هیئتی جدید بنویسمت. ابوتراب خسروی | کتاب ویران